PERSOEIROS

María Soliña

Vida
Non se sabe con seguridade en que ano naceu, algúns din no 1551 e outros no 1601; tampouco se sabe o día da súa morte (pois de feito non hai acta de defunción).
Casada con Pedro Barba de profesión pescador. Tivo fillos ainda que se descoñecen cantos.
A súas posesións eran unha casa de pedra de dous andares, varias leiras, unha dorna e o máis importante, dereitos de presentación na Colexiata de Cangas e na Igrexa de San Cibrán, Aldán.

A morte de María Soliña.
Por aquel entón, Cangas era un importante pobo pesqueiro, en pleno auxe económico grazas a pesca e a salazón do peixe.
No 1617 houbo un ataque dos turcos en Cangas e arrasaron o pobo. Nese intre os nobres temen perder as súas riquezas ante a imposibilidade de terlle que pagar as rendas que lle exixían os seus vasalos.
A pobreza provocou tal que un nobre do lugar enviou unha carta o rei para liberalo pobo de pagar os impostos durante un tempo e así recuperar a zona.
Como defensa os donos das terras elaboran un plan dacordo coa Inquisición para non perder o poder económico que tiñan dende décadas. O plan era utilizar a Inquisición para quitarlle o poder as mulleres denunciandoas por bruxería.
Solían denunciar a ricas e pobres para non levantar sospeitas. A Inquisición e o nobre denunciante repartían as ganancias obtidas.
María Soliño (apelido seguramente máis real que Soliña) o ter dereitos, tiña unha porcentaxe das ganancias da Igrexa.. A parte de ter fortuna, ela volveuse tola trala morte do seu home e os seus fillos na invasión do 1617. Ía cada noite a praia, escoitaba as olas e paseaba pola area. Ésta foi a causa máis probable pola que a escolleron, ademáis de ser unha das mulleres máis ricas do pobo.
Foron xulgadas con María outras oito mulleres máis, cos datos necesarios, reais ou non, foron levadas os cárceres secretos do Santo Oficio. A súa condena era levar un hábito de penitencia durante seis meses, pero non se sabe se morreu antes ou despois do castigo, pois non hai acta de defunción. Aínda que se desconfia que despois da tortura a unha muller maior (duns setenta anos) os danos físicos e psíquicos producidos en María Soliña debían de notarse.
Por culpa da avaricia dos nobres, Maria Soliña morreu pobre e soa. Pero sempre se mantivo na memoria de todos, anque se teña unha imaxen deformada como que era unha meiga e estaba tola.