PERSOEIROS

Concepción Arenal

Naceu O Ferrol no 1820, os 14 anos deixouno e instalouse en Madrid para estudiar nun colexio de señoritas.
Sete anos despois asistiu a universidade como ointe as clases de dereito vestida de home. No 1848 acabou a carreira e nese ano casouse cun escritor, avogado e periodista liberal Fernando García Carrasco. Fuxindo da represión foron a vivir a Oviedo; quedou viuva xoven e con dous fillos pequenos e segue escribindo no periódico no que o facía o seu marido, La Iberia. Estableceu a súa residencia en Potes (Santander), onde no 1859 creou un grupo femenino da Conferencia de San Vicente de Paul para axudar os pobres.
No 1861 a Academia de Ciencias Morales y Políticas premiouna pola súa memoria La beneficencia, la filantropia y la caridad.
No 1863 convertiuse na primeira muller que foi nomeada visitadora xeral de prisións de mulleres e no 1868 asignaronlle o cargo de inspectora de casas de correción de mulleres. Tres anos despois publicou en Madrid La voz de la caridad revista que fundou con A. Guerola na que escribiu durante catorce anos. No 1872 fundou a Constructora Benéfica, unha sociedade filantrópica de casas baratas para obreiros.
Organizou en España a Cruz Roja. Foi unha das mentes máis lúcidas da historia da medicina hospitalaria polas súas aportacións a curación de enfermos, a asistencia sanitaria e psiquiátrica, a hixiene e o papel da muller nas diferentes institucións relacionadas coa cura de enfermos.
Estudios penitenciarios, Cartas a los delicuentes y El visitador de preso compoñen a súa obra, a trioloxía do seu pensamento de penalista xenial.
Morreu en Vigo en 1893 donde foi enterrado.